|
منبع |
الکافی (ط – الإسلامیه) ؛ ج۲ ؛ ص۹۰ |
|
سند |
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مَرْحُومٍ عَنْ أَبِی سَیَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: |
|
متن |
إِذَا دَخَلَ الْمُؤْمِنُ فِی قَبْرِهِ کَانَتِ الصَّلَاهُ عَنْ یَمِینِهِ وَ الزَّکَاهُ عَنْ یَسَارِهِ وَ الْبِرُّ مُطِلٌّ عَلَیْهِ وَ یَتَنَحَّى الصَّبْرُ نَاحِیَهً فَإِذَا دَخَلَ عَلَیْهِ الْمَلَکَانِ اللَّذَانِ یَلِیَانِ مُسَاءَلَتَهُ قَالَ الصَّبْرُ لِلصَّلَاهِ وَ الزَّکَاهِ وَ الْبِرِّ دُونَکُمْ صَاحِبَکُمْ فَإِنْ عَجَزْتُمْ عَنْهُ فَأَنَا دُونَهُ. |
|
ترجمه |
امام صادق علیه السّلام فرمود: چون مؤمن داخل قبر شود، نماز طرف راست و زکاه جانب چپش باشد و احسان بر سرش سایه افکند و صبر در طرفى دور از آنها باشد، چون دو فرشتهاى که متصدى سؤال از او هستند بر او وارد شوند، صبر به نماز و زکاه و احسان گوید: مواظب رفیق خود باشید، اگر درمانده شدید من حاضرم، |
ثبت دیدگاه