فضیلت و برکات خواندن سوره تکویر

تکویر در مکه بر رسول خدا (ص) نازل شده و در جزء سیام قرار گرفته است. این سوره هشتاد و یکمین سوره قرآن کریم بهشمار میرود. دلیل نامیدن سوره تکویر این است که کلمه تکویر از آیه اول این سوره گرفته شده است. سوره تکویر به نشانههای قیامت و دگرگونیهای آن روز اشاره دارد. در روایات آمده که قرائتکننده سوره تکویر از رسوایی در روز قیامت در امان است. از آثار و برکات خواندن این سوره در روایات نیز به برطرف کردن بیماری چشم اشاره شده است. در این مقاله میخواهیم فضیلت و برکات خواندن سوره تکویر را بررسی کنیم، پس اگر میخواهید در مورد این سوره بیشتر بدانید، همراه ما باشید.
ویژگیهای سوره تکویر
از دیگر «نامهای سوره تکویر کُوِّرَت (بهمعنای در هم پیچیده شدن و تاریک شدن) است؛ زیرا در نخستین آیه این سوره به این واژه اشاره شده است» (۱). سوره تکویر در «ترتیب نزول سوره هفتمی است که بر رسول خدا (ص) نازل شده و ۲۹ آیه، ۱۰۴ کلمه و ۴۳۴ حرف دارد. از لحاظ حجمی از سورههای دارای آیات کوتاه (که به آنها مفصلات میگویند) است و خداوند در آیات ۱۵ تا ۱۸ این سوره به ستارگان، شب و صبح سوگند یاد کرده است» (۲). از جمله موضوعات مطرح شده در این سوره «ذکر نشانههای روز قیامت و رخدادهای آن مانند در هم پیچیده شدن خورشید، راه افتادن کوهها، سقوط ستارگان و زلزله، وحشت انسانها و بیان عظمت قرآن و تأثیر آن بر نفوس انسانی و تنزیه جبرئیل است» (۳).
فضائل خواندن سوره تکویر
در روایتی از رسول گرامی اسلام و امام صادق (ع) فضیلتهای قرائت سوره تکویر ذکر شده که در ادامه آنها را مطرح میکنیم.
در امان بودن از رسوایی در روز قیامت
از پیامبر گرامی اسلام روایت است که «هر کس سوره تکویر را بخواند در روز قیامت زمانی که پروندههای اعمال بندگان پیش روی همه قرار میگیرد، خداوند او را از رسوایی ایمن میدارد. و نیز فرمودهاند که هر کس دوست دارد در روز قیامت به من بنگرد، سوره تکویر را بخواند» (۴).
رفتن به بهشت
امام صادق (ع) نیز در مورد فضیلت خواندن سوره تکویر گفتهاند که «هر کس سوره تکویر را قرائت کند در بهشت در پناه خداوند و زیر سایه خداوند و نیز مشمول کرامت پروردگار خواهد بود و این چیزها برای خداوند بزرگ نیست» (۵).
دیدن قیامت
در سخنی از رسول خدا (ص) نقل است که «هر کس دوست دارد قیامت را ببیند، سورههای اذ الشمس الکورت، اذالسماءانفطرت و اذا السما انشقت را بخواند» (۶).
در روایتی دیگر از پیامبر (ص) آمده که «از رسول خدا (ص) پرسیدند: چرا اینچنین زود پیر شدید؟ فرمودند: سورههای هود، واقعه، مرسلات، عم یتسائلون و اذ الشمس کورت مرا پیر کرد» (۷).
آثار و برکات سوره تکویر
از آثار و برکات این سوره نیز در روایات موارد ذیل آمده است.
از بین بردن بیماریهای چشمی
ذکر شده که «خواندن سوره تکویر موجب تقویت دید چشم و بر طرف کردن تاری چشم و دیگر دردهای چشم خواهد شد» (۸).
برآورده شدن حاجت
از دیگر خواص خواندن سوره تکویر آمده که «در زمان بارش باران ۱۰۰ مرتبه سوره تکویر را برای برآورده شدن حاجت بخوانند مؤثر است» (۹).
رهایی از بلیات
در خواص قرائت سوره تکویر گفته شده که «برای رهایی از بلایا سوره مبارکه تکویر را بیست و یک مرتبه قرائت کنند» (۱۰).
رفع سحر و جادو
از دیگر آثار و برکات سوره تکویر گفته شده که «اگر در خانهای سحر و جادو باشد و جای آن معلوم نباشد، سوره تکویر را در آن خانه قرائت کنند خداوند متعال سحر را آشکار نموده و شر آن را برطرف میکند» (۱۱).
روشنایی چشم
در روایات آمده که «اگر سوره تکویر را بر گلاب قرائت کنند و آن را بر چشم بکشند، دید چشم و روشنایی آن را زیاد میکند و خواندن آن چشم درد را به یاری خداوند بهبود میبخشد» (۱۲).
سخن پایانی
یکی از سورههای قرآن کریم که در روایات به فضائل و خواص آن اشاره شده تکویر نام دارد. از آیات معروف سوره تکویر آیه هشتم و نهم آن است که به زنده به گور کردن دختران در زمان جاهلیت پرداخته است و سؤال میکند که این دختران به کدام گناه کشته شدهاند. از فضیلتهای قرائت سوره تکویر که در روایات آمده رفتن به بهشت و زیر سایه پروردگار بودن در بهشت است. از خواص مهمی که برای این سوره بیان شده حاجتروایی، رفع گرفتاری و بلا است؛ همچنین ذکر شده که خواندن سوره تکویر موجب رفع سحر و جادو میشود؛ بنابراین برای دفع سحر و جادو از خانه میتوانید سوره تکویر را قرائت کنید.
کاری از تحریریه ستاد اقامه نماز
پینوشت
- دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ج۲، ص ۱۲۶۱.
- معرفت، آموزش علوم قرآن، ج۱، ص ۱۶۶. دانشنامه قرآن و قرآنپژوهی، ج۲، ص ۱۲۶۱.
- مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج۲۶، ص ۱۶۶ و ۱۹۳ و ۱۹۸. آیات ابتدایی سوره تکویر.
- مجمعالبیان، ج۱۰، ص ۲۷۳.
- ثوابالاعمال، ص ۱۲۱.
- بحارالانوار، ج۹۲، ص ۳۲۰.
- مجمعالبیان، تفسیر نورالثقلین.
- المصباح کفعمی، ص ۴۵۹.
- درمان با قرآن، ص ۱۳۸.
- منتخبالختوم، ص ۵۲۹.
- خواصالایات، ص ۱۴۷.
- ختوم و اذکار، ج۱، ص ۱۷۸.