نقش مادران در اعتلای فرهنگ نماز

به گزارش روابط عمومی ستاد اقامه نماز استان چهارمحال و بختیاری، در یادداشتی به مسئله «نماز و نقش مادران در تشویق فرزندان به نماز» پرداخته است که در ادامه می‌خوانید.

نماز، ستون دین و روح زندگی معنوی انسان است. فرهنگ‌سازی نماز از خانواده آغاز می‌شود و مادر، به عنوان نخستین آموزگار روح و جان کودک، نقش محوری در تربیت نسلی نمازگزار دارد. در این یادداشت، به ویژگی‌های مادر نمونه در مسیر ترویج نماز، راهکارهای عملی در تربیت فرزند اهل نماز، و نیز جایگاه او در اعتلای فرهنگ نماز در سطح جامعه پرداخته می‌شود. نتیجه آن‌که جامعه‌ای سعادتمند، در گرو مادرانی اهل عبادت، آگاه و الهام‌بخش است.

هرگاه سخن از تربیت دینی فرزندان به میان می‌آید، بی‌درنگ نقش مادر برجسته می‌شود. مادری که خود اهل عبادت است، با صدای نماز شب‌اش، دل فرزند را نرم می‌کند. در فرهنگ اسلامی، مادران شهیدپرور و عبادت‌گزار، بنیان‌گذاران تمدن اسلامی بوده‌اند. نماز، اگر از آغوش مادر آغاز شود، در دل کودک تا همیشه جاودانه خواهد ماند. امروز که دشمنان ایمان، کانون خانواده را هدف گرفته‌اند، نقش مادران در حفظ هویت دینی فرزندان، حیاتی‌تر از همیشه است.

مادر؛ نخستین پیام‌آور نماز:

کودک پیش از آن‌که به مدرسه برود، نماز را از مادر می‌آموزد؛ نه با آموزش رسمی، بلکه با الگوی رفتاری، لحن آرامش‌بخش، و حال خوش مادر هنگام گفت‌وگو با خدا.

نشانه‌های مادر پیام‌آور نماز:

خواندن نماز اول وقت با آرامش و علاقه، حضور فرزند در کنار مادر هنگام عبادت، استفاده از جملات محبت‌آمیز درباره خدا و نماز، پاسخ‌گویی به‌موقع و مهربانانه به پرسش‌های دینی کودک.

ویژگی‌های مادر نمونه در تربیت نسلی نمازگزار:

مادری که می‌خواهد فرزندش اهل نماز باشد، باید خود “مربی معنویت” باشد. یعنی اهل نماز بودن: فرزندان از عمل می‌آموزند، نه از توصیه صرف، نماز با حضور قلب: روح نماز را به کودک منتقل می‌کند، نه صرفاً ظاهر آن را. اهتمام به فضای معنوی خانه: پخش صوت قرآن، اذان، قصه‌های پیامبران و اهل‌بیت. تشویق و محبت: هیچ‌گاه کودک را با تنبیه یا اجبار به نماز دعوت نمی‌کند. تربیت هنرمندانه: با شعر، بازی، نقاشی و داستان‌های الهام‌بخش، نماز را در دل کودک می‌نشاند.

نقش مادر در تعامل با جامعه برای ترویج نماز: 

مادر نمونه، تأثیر خود را تنها در خانه محدود نمی‌کند. او می‌تواند در سطح جامعه فعال باشد: شرکت در محافل مادران مسجد و حلقه‌های تربیتی، برگزاری جلسات تجربه‌محور با مادران دیگر برای انتقال تجربیات تربیتی، معرفی منابع مفید (کتاب، اپلیکیشن، برنامه‌های تلویزیونی و…) به دیگر مادران، حضور در مدرسه و تعامل با مربیان برای هماهنگی در تربیت معنوی کودک.